Este traballo, que analiza as vivendas dos emigrantes galegos no Brasil e a súa influencia na propia Arquitectura vernácula, está baseado fundamentalmente na imaxe. Pero non unha imaxe carente de contido, e cun simple valor estético, senón como un medio de expresión dunha parte da nosa historia. Unha reflexión que chegue dalgunha forma ás sensacións máis profundas dos que lean e vexan este libro, a súa imaxinación, e o seu entendemento, coa que poder construír un discurso capaz de facer descubrir a quen aínda non o fixese unha maneira de ser, de construír e de habitar dunha parte da nosa sociedade.

Emigrantes que no medio dun ambiente de busca por un mellor medio económico de vida foron absorbendo inconscientemente os complexos culturais que os rodeaban, entre os que xurdían novas formas e cores, alleas nun principio pero que máis tarde farían os seus; coa constante ademais de solucións arquitectónicas próximas xeograficamente no caso da Arquitectura realizada polos galegos emigrados no Brasil. Xa que o que vían no país de acollida era en moitas ocasiones Arquitectura portuguesa, un país limítrofe que xeralmente descoñecían e por tanto tamén e a súa arquitectura.

O galego alí emigrado rexistra ese conxunto de elementos e tipoloxías arquitectónicas que traslada máis tarde a súa vivenda en Galicia, sen ser consciente dese marabilloso transvaso de arquitecturas, dese ir e vir de técnicas construtivas do país veciño. Trátase ademais de arquitecturas que, aínda contaminadas dese toque exótico, que nos traslada a través da imaxinación dun modo sutil a mundos apartados, foron capaces de non enfrontarse coas arquitecturas xa existentes.